4 گڑا دوێن مرید شتنت و کُرّگے دیستِش که دَروازگئے دپا بستگ‌اَت. بۆتکِش.
گوَشتنتی: ”دێمی مێتگا برئوێت، اَنچُش که اۆدا رَسێت هَرے گِندێت که بستگ و کُرّگی هم گۆن اِنت، آیان بۆجێت و په من بیارێت.
گڑا مریدان ایسّائے گوَشگئے سرا سَرگوَزئے شام تئیار کرت.
اگن کَسێا جُست کرت که ’شما چے کنگا اێت،‘ بگوَشێت که ’واجها اے کُرّگ پکار اِنت و پدا زوتّ پِریَ تَرّێنیت.‘“
چه اۆدا اۆشتاتگێن مردمان لهتێنا جُست کرت: ”شما چے کنگا اێت؟ په چے اے کُرّگا بۆجێت؟“
ماتا گۆن کارندهان گوَشت: ”هرچے که شمارا گوَشیت، هما کارا بکنێت.“
