28 جُستِش کرت: ”تئو گۆن کجام هَکّ و اِهتیارا اے کارانَ کنئے؟ کئیا ترا اے کارانی کنگئے اِهتیار داتگ؟“
آییا پَسّئو دات: ”کئیا ترا مئے سرا هاکم و دادرَس کرتگ؟ زانا تئو لۆٹئے منا هم بکُشئے اَنچۆ که مِسری‌اِت کُشت؟“ موسّایا تُرست و دلا گوَشتی: ”پَکّایا هبر پاشْک بوتگ.“
ایسّا و آییئے مرید، پدا اورشَلیما آتکنت. اَنچُش که ایسّا مزنێن پرستشگاهئے پێشگاها گام جنَگا اَت، مزنێن دینی پێشوا، شَریَتئے زانۆگر و کئومئے کماش آییئے کِرّا آتکنت.
ایسّایا پَسّئو دات و گوَشت: ”منا هم چه شما جُستے هست، منی پَسّئوا بدئیێت، تان من هم شمارا بگوَشان که گۆن کجام هَکّ و اِهتیارا اے کارانَ کنان.
او سَرکش و مانمئیاتکێن مردمان! شمئے دل و گۆش سُنّت کنگ نبوتگ‌اَنت. وتی پت و پیرێنانی ڈئولا، شما هم مُدام هُدائے پاکێن روهئے هِلاپا اۆشتێت.
