2 گوَشتی: ”دێمی مێتگا برئوێت. اَنچُش که اۆدا رَسێت، کُرّگێن هَرے گندێت که بستگ. آ کُرّگا اَنگت هچکَس سوار نبوتگ. آییا بۆجێت و اِدا بیارێت.
وهدے اورشَلیمئے نزّیکّا، زئیتونئے کۆهئے دامُنا بئیت‌پاجی و بئیت‌اَنیائے مێتگان رَستنت، گڑا ایسّایا دو مرید رئوان دات و
اگن کَسێا جُست کرت که ’شما چے کنگا اێت،‘ بگوَشێت که ’واجها اے کُرّگ پکار اِنت و پدا زوتّ پِریَ تَرّێنیت.‘“
