49 ایسّا اۆشتات و گوَشتی: ”تئواری کنێت.“ مردمان آ کۆر تئوار کرت و گوَشتِش: ”دلا مزن کن! پاد آ، بیا که ترا تئوار کنگا اِنت.“
هُداوند مهربان و رهم کنۆک اِنت، هِژم گرگا دێرَ کنت و مِهری باز اِنت.
بله تئو، او هُداوند، رهم کنۆک و مِهربانێن هُداے ائے، هِژم گرگا دێرَ کنئے و مِهر و وپایا سَررێچ ائے.
همے وهدا لهتێن مردما، تَهتێئے سرا وپتگێن لَنگ و مُنڈێن مردے آییئے کِرّا آورت. وهدے ایسّایا آیانی سِتک و باور دیست، گۆن لنَگا گوَشتی: ”او منی چُکّ! دلا مزن کن، تئیی گناه بَکشگ بوتنت.“
بارتیماووسا وتی کباه کِرّے دئور دات، کُپّی کرت و ایسّائے گوَرا آتک.
ایسّا اۆشتات و هُکمی کرت: ”آ مردا بیارێت.“ وهدے نزّیکّ آتک، ایسّایا جُست کرت:
اے هبرئے کنگا و رَند مَرتا شت، وتی گهار مَریَمی تئوار کرت و په هَلوَت گوَشتی: ”استاد آتکگ و ترا لۆٹیت.“
