30 اۆدا، شَمونئے وَسّیگ تپیگ اَت و نِپادئے سرا وپتگ‌اَت. اَنچُش که ایسّا لۆگا آتک، نادْراهئے هالِش دات،
وهدے ایسّا پِتْرُسئے لۆگا شت، دیستی پِتْرُسئے وَسّیگ تپیگ اِنت و نِپادئے سرا وپتگ.
ایسّا، اَنچُش که چه کَنیسَها در کپت، آکوب و یوهَنّائے همراهیا شَمون و اَنْدْریاسئے لۆگا شت.
ایسّا نزّیکّا شت، آییئے دستی گپت و پادی کرت. آییئے تَپ کپت، آ وشّ بوت و آیانی هِزمت کنگا لگّت.
گۆن آییا دَزبندی‌ای کرت که ”منی جنکّ مَرکیگ اِنت. بیا و وتی دستا آییئے سرا اێر مُش، تانکه دْراه ببیت و زندگ بمانیت.“
ایلازَرئے گهاران په ایسّایا کُلئو دێم دات: ”او هُداوند! تئیی دۆستێن مردم نادْراه اِنت.“
