22 مردم چه آییئے درس و سَبکّان هئیران اَتنت، چێا که آییا شَریَتئے زانۆگرانی پئیما درسَ ندات، گۆن واک و اِهتیارے تالیمَ دات.
وتی جِندئے شهرا آتک، اۆدئے کَنیسَها مردمانی تالیم دئیگی بُنگێج کرت. مردم په هئیرانی گوَشگا لگّتنت: ”اِشیا اے زانت و زانگ و اے ڈئولێن اَجَبێن کار کنگئے واک و توان چه کجا رَستگ؟“
همے وهدا، کَنیسَهئے تها یکّ مردێا که آییا جِنّے پِر اَت، کوکّار کنانا گوَشت:
سجّهێن اِشکنۆک چه آییئے هۆشمندی و پَسّئوان هئیران اَتنت.
چێا که من شمارا اَنچێن هبرانی زانتکاریا دئیان که هچّ دژمنے شمئے دێما مه‌اۆشتیت و شمئے هبران پرۆشت مکنت.
ایسّائے تالیمانی گۆش دارۆک چه آییئے هبرانی اِشکنگا هئیران اَتنت، چێا که آییا گۆن واک و اِهتیار، گپّ و تْرانَ کرت.
سپاهیگان گوَشت: ”تان اے وهدی هچکَسا اے مردئے ڈئولا هبر نکرتگ.“
بله اِسْتیپان گۆن اَنچێن روه و زانتێا هبر کنگا اَت که آییئے دێما اۆشتاتِش نکرت.
