21 دگه یکّ مریدێا گۆن آییا گوَشت: ”او واجه! منا مۆکل بدئے پێسرا رئوان وتی پتا کبرَ کنان.“
هرکَسا په منی نامئیگی لۆگ، برات و گهار، پت و مات، چُکّ یا مال و ڈگار یله داتگ‌اَنت، آییا سد سری گێشترَ رَسیت و اَبدمانێن زِندئے واهندَ بیت.
ایسّایا گوَشت: ”رۆباهان هۆنڈ و جاگه هست و بالی مُرگان کدۆه و کُدام، بله منا که انسانئے چُکّ آن په سرئے اێر کنگا هچّ جاگه نێست.“
ایسّایا گوَشت: ”بیا، منی رَندگیریا بکن، بِلّ که مُردگ وتی مُردگان وت کَبر و کَپنَ کننت.“
