3 چێا وتی براتئے چمّئے پیلّاشْکا گندئے، بله وتی چمّئے بُنڈا نگندئے؟
ترا که بُنڈے چمّا اِنت، چۆن وتی براتا گوَشتَ کنئے: ’بِلّ که تئیی چمّئے پیلّاشْکا درَ کنان‘؟
او دوپۆستێن شَتَلکار! پێسرا وتی چمّئے بُنڈا در کن، رَندا تئیی چمّ پَچَ بیت و وتی براتئے چمّئے پیلّاشْکا کَشّتَ کنئے.
پَریسی اۆشتات و په وتی جندا دْوایی کرت و گوَشتی: ’او هُدا! تئیی مِنّتوار آن که من اے دگه مردمانی ڈئولا دُزّ و رَدکار و زِنهکارے نه‌آن و نه اے مالیاتگیرئے ڈئولا آن.‘
پمێشکا تئو، هرکَس که ببئے، وهدے دگران مئیاریگَ کنئے، ترا هم اُزرے نێست. چێا که گۆن دگرێئے مئیاریگ کنگا، وتا مئیاریگَ کنئے. پرچا که تئو وَت هما کارانَ کنئے.
براتان! اگن شما سهیگ بوتێت که کَسے گناهئے تها کپتگ، شما که پاکێن روهئے هسابا زندَ گوازێنێت، آییا په نَرمی پدا راستێن راها بیارێت. بله وتی دلگۆشا بدار ێت که وت چَکّاسێا مکپێت.
