64 پمێشکا پرمان بدئے که تان سئے رۆچا کبرئے سرا نِگهپانی کنگ ببیت، چۆ مبیت که آییئے مرید جۆنا بدُزّنت و ببرنت و گۆن مردمان بگوَشنت که آ چه مُردگان پدا زندگ بوتگ و اے گُڈّی رپک و درۆگ، چه پێسریگێنا اَنگت گَندگتر ببیت.“
گڑا رئوت و چه وت دگه هپت سِلترێن جِنّ گۆن وتَ کاریت. آ سجّهێن، هۆریگا اۆدا رئونت و اُرد و بُنگَ کننت. اے ڈئولا، آ مردمئے آسر و آکبت چه پێسریگێنا اَنگت بدترَ بیت. اے بدکارێن نَسلئے هال هم همے پئیما بیت.“