47 اۆدا، لهتێن اۆشتاتگێن مردما وهدے اِشکت، گوَشتِش: ”اِلیاسا تئوار کنگا اِنت.“
اگن شما په مَنّگا تئیار اێت، بزانێت یَهیا هما اِلیاس نبی اِنت که آیگی اَت.
بێگاهئے ساهت سئیا، ایسّایا چیهال جت: ”اِلی، اِلی، لِما سَبَکْتَنی؟“ بزان: او منی هُدا، او منی هُدا! تئو چێا منا تهنا اِشت؟
چه آیان یکّے تچانا شت، اسپنجے زرتی و تْرپشێن شرابا میسّێنتی، دارێئے سرا بست و په چوسّگا ایسّائے نێمگا شهارتی.
