46 بێگاهئے ساهت سئیا، ایسّایا چیهال جت: ”اِلی، اِلی، لِما سَبَکْتَنی؟“ بزان: او منی هُدا، او منی هُدا! تئو چێا منا تهنا اِشت؟
او منی هُدا، او منی هُدا! تئو چیا منا تهنا اِشت؟ په چے چه منی رَکّێنگا دور ائے، چه منی آه و پِریاتان سکّ جتا ائے.
گوَشنت: ”هُدایا یله کرتگ، برئوێن بگرێنی، کسّیَ نرَکّێنیت.“
اۆدا، لهتێن اۆشتاتگێن مردما وهدے اِشکت، گوَشتِش: ”اِلیاسا تئوار کنگا اِنت.“
بێگاهئے ساهت سئیا، ایسّایا چیهال جت: ”اِلویی، اِلویی، لِما سَبَکْتَنی؟“ (بزان: او منی هُدا، او منی هُدا! تئو چێا منا تهنا اِشت؟)
ایسّایا بُرزێن تئوارێا چیهال کَشّت و گوَشت: ”او پت! من وتی روه و ساها تئیی دستا دئیان.“ گۆن همے هبرا، ساهی دات.
