72 پِتْرُسا سئوگند وارت و دومی رَندا نمَنِّت و گوَشتی: ”من اے مردا نزانان.“
مُپت و وَتسرا وتی هُداوندێن هُدائے ناما مگِر. هرکَس که مُپت و وتسرا هُداوندئے ناما گیپت، گُنهکارَ بیت.
وهدے دێم په مزنێن دروازگا رئوگا اَت، دگه مۆلدێا دیست و گۆن مردمان گوَشتی: ”اے مرد ایسّا ناسِریئے همراه بوتگ.“
دمانێا رَند، اۆدا اۆشتاتگێن مردم پِتْرُسئے کِرّا آتکنت و گوَشتِش: ”اَلّما تئو چه همایان ائے، چه تئیی گالوارا اَنچُش جاهَ کئیت.“
پِتْرُسا په نالتے سئوگند وارت و گوَشت: ”من اے مردا نزانان.“ هما دمانا کرۆسا بانگ دات.
ایسّایا گوَشت: ”او پِتْرُس! من ترا گوَشان که مرۆچی تئو چه کرۆسئے بانگا پێسر، منی پَجّاه آرگا سئے رَندا اِنکارَ کنئے.“
