37 گڑا هما پهرێزکارێن مردم چه بادشاها جُستَ کننت: ’او واجه! ما کدی ترا شدیگ دیستگ و ورگ داتگ، تُنّیگ دیستگ و آپ داتگ.
جاندَر اَتان، منا پۆشاکۆ دات. نادْراه اَتان، منی هالپُرسی‌اۆ کرت. بندیگ اَتان، منی گِندگا آتکێت.‘
ما کدی ترا دَرپَدَر دیستگ و وتی لۆگان جاگه داتگ، کدی ترا جاندر دیستگ و پۆشاک گوَرا داتگ،
بَهتاور اَنت هما که هَکّ و اِنساپئے شدیگ و تُنّیگ اَنت، چێا که آ سێرَ بنت.
وهدے هئیراتے چه راستێن دستا دئیئے، چپّێن دست سهیگ مبیت،
