2 ”شَریَتئے زانۆگر و پَریسی، موسّائے جاها نِشتگ‌اَنت.
پمێشکا هرچے که شمارا تالیمَ دئینت، آیانی هبران بمَنّێت و آ هبرانی رَندگیریا بکنێت، بله آیانی ڈئولا مبێت، پرچا که هرچے آ تالیمَ دئینت، وت آ ڈئولا نکننت.
پدا، ایسّایا وتی تالیمانی تها گوَشت: ”چه شَریَتئے زانۆگران هُژّار بێت که آیان، دْراجێن جامگ و کباه گوَرا کنگ دۆستَ بیت و بازارانی تَرّ و گردا، چه مردمان وشّاتک و دْرَهباتَ لۆٹنت.
”چه شَریَتئے زانۆگران هُژّار بێت، که آیان دْراجێن جامگ و کباه گوَرا کنگ دۆستَ بیت و بازارانی تَرّ و گردا چه مردمان وشّاتک و دْرَهباتَ لۆٹنت. کَنیسَهانی شرترێن جاهان گچێنَ کننت و مهمانیان، ائولی رِدئے نندگِش پسند اِنت.
