23 رَندا، لهتێن سَدوکی که آهِرَتئے نمَنّۆک اَنت، ایسّائے کِرّا آتک و جُستِش کرت:
ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”هُژّار بێت! چه پَریسی و سَدوکیانی هُمیرا پهرێز کنێت.“
وهدے یَهیایا دیست که پَریسی و سَدوکی رُمبئے بازێن مردم پاکشۆدی گِرَگا آییئے کِرّا آیگا اَنت، گۆن آیان گوَشتی: ”او سْیَه‌مارزادگان! کئیا شمارا ڈاه داتگ که چه هُدائے آیۆکێن کَهر و گَزبا رَکّتَ کنێت؟!
پِتْرُس و یوهَنّا اَنگت گۆن مردمان هبر کنگا اَتنت که دینی پێشوا، مزنێن پرستشگاهئے نِگهپانێن سپاهیگانی مستر و سَدوکی اۆدا آتک و رَستنت.
مسترێن دینی پێشوا و آییئے سجّهێن همراه که سَدوکیانی ٹۆلیئے باسک اَتنت، په هَسَدّ و کُنّت پاد آتکنت.
که راستیئے راهِش یله داتگ. آ گوَشنت که مُردگ وَه چۆناها چه کَبران پاد آتکگ و زندگ بوتگ‌اَنت، و اے پئیما لهتێنئے ایمانا تَباهَ کننت.
