25 شمئے هئیالا، یَهیایا چه کجا پاکشۆدی دئیگئے اِهتیار رَستگ‌اَت، چه آسمانا یا چه انسانئے نێمگا؟“ آیان وت‌مان‌وتا شئور و سَلاه کرت و گوَشتِش: ”اگن بگوَشێن چه آسمانا اَت، گڑا مارا گوَشیت: ’په چے آییئے سرا ایمانۆ نئیاورت؟‘
گڑا آ وت‌مان‌وت هبر کنگا لگّتنت: ”واجه پمێشکا چُشَ گوَشیت که ما نان گۆن وت نئیاورتگ.“
ایسّایا پَسّئو دات و گوَشتی: ”منا هم چه شما جُستے هست، اگن منی جُستئے پَسّئوا بدئیێت، گڑا شمارا گوَشان که گۆن کجام هَکّ و اِهتیارا اے کارانَ کنان.
اگن بگوَشێن که چه انسانئے نێمگا بوتگ، گڑا مارا چه مردمانَ تُرسیت چێا که سجّهێن مردمان مَنِّتگ که یَهیا نبیے.“
بله آ بێتئوار بوتنت. گڑا ایسّایا آ مردئے دست گپت، دْراهی کرت و رُکست دات که برئوت.
آیان وت‌مان‌وتا شئور و سَلاه کرت و گوَشتِش: ”اگن بگوَشێن ’چه آسمانا اَت،‘ گوَشیت: ’په چے ایمانۆ نئیاورت؟‘
یَهیا آییئے بارئوا گواهیَ دنت، کوکّارَ کنت و گوَشیت: ”اِش اِنت هما کَس که آییئے بارئوا من گوَشتگ که چه من و رَندَ کئیت. آ چه من مستر و دێماتر اِنت، چێا که چه من پێسر هست بوتگ.“
یَهیا نامێن مردے هست‌اَت. هُدایا راه داتگ‌اَت.
هرکَس که چُکّئے سرا ایمانَ کاریت، مئیاریگَ نبیت، بله هرکَس که ایمانَ نئیاریت، چه پێسرا مئیاریگ اِنت، چێا که هُدائے یکدانگێن چُکّئے نامئے سرا ایمانی نئیاورتگ.
