23 هما وهدا که ایسّا مزنێن پرستشگاهئے پێشگاها شت و تالیم دئیگا لگّت، مزنێن دینی پێشوا و کئومئے کماش آییئے کِرّا آتکنت و جُستِش کرت: ”تئو گۆن کجام هَکّ و اِهتیارا اے کارانَ کنئے؟ کئیا ترا اے کارانی کنگئے اِهتیار داتگ؟“
آییا پَسّئو دات: ”کئیا ترا مئے سرا هاکم و دادرَس کرتگ؟ زانا تئو لۆٹئے منا هم بکُشئے اَنچۆ که مِسری‌اِت کُشت؟“ موسّایا تُرست و دلا گوَشتی: ”پَکّایا هبر پاشْک بوتگ.“
گوَشتی: ’شما هم برئوێت منی باگا کار کنێت. هرچے که شمئے هَکَّ بیت، شمارا دئیان.‘
ایسّایا پَسّئو دات و گوَشتی: ”منا هم چه شما جُستے هست، اگن منی جُستئے پَسّئوا بدئیێت، گڑا شمارا گوَشان که گۆن کجام هَکّ و اِهتیارا اے کارانَ کنان.
ایسّا چه مزنێن پرستشگاها در آیگا اَت که مرید آتکنت تان آییئے دلگۆش و چمشانکا په پرستشگاهئے جاگه و ماڑیانی نِدارگا بتَرّێننت.
نون دێمی مردمانی مُچّیئے نێمگا تَرّێنت و گوَشتی: ”زانا من یاگی و رَهزنے آن که شما گۆن زَهم و لَٹّان په منی گِرگا آتکگێت؟ من هر رۆچ مزنێن پرستشگاها نِشتگ و مردم درس و سَبکّ داتگ‌اَنت و شما منا نگپتگ.
آییا هر رۆچ مزنێن پرستشگاها تالیمَ دات. مزنێن دینی پێشوا، شَریَتئے زانۆگر و کئومئے کماش، آییئے کُشگئے جُهدا اَتنت،
یکّ رۆچے که ایسّا مزنێن پرستشگاهئے پێشگاها مردمان تالیم و وشّێن مِستاگ دئیگا اَت، مزنێن دینی پێشوا و شَریَتئے زانۆگر گۆن کئومئے کماشان آییئے کِرّا آتکنت و
آیان پِتْرُس و یوهَنّا اۆشتارێنت و جُست گپتنت: ”شما گۆن کجام زۆر و واکا یا گۆن کئیی ناما اے کار کرتگ؟“
بله هما که وتی هم‌مُلکیئے سرا زۆراکی کنگا اَت، موسّایی یکّ نێمگے تێلانک دات و گوَشتی: ’ترا کئیا مئے سرا هاکم و کازی کرتگ؟
