15 نون ایسّایا آیانی سرا دست پِر مُشت. گڑا وتی راهی گپت و شت.
ایسّایا گوَشت: ”چُکّان بِلّێت منی کِرّا بیاینت، آیانی دێما مدارێت، چێا که آسمانی بادشاهی اَنچێن مردمانیگ اِنت.“
پدا یکّ مردے ایسّائے کِرّا آتک و جُستی کرت: ”او استاد! من کجام نێکێن کاران بکنان که نمیرانێن زِندئے واهند ببان؟“
رَندا ایسّایا چُکّ وتی کُٹّا نندارێنتنت، دستی پِر مُشت و برکتی داتنت.
ترا سرجمێن پاکێن کتابئے زانت چه گْوانزگا گۆن اِنت. اے کتاب ترا سرپد کرتَ کنت که چۆن ترا ایسّا مَسیهئے سرا ایمانئے برکتا نجاتَ رسیت.
