30 بله آییا نمَنِّت و تان وامانی دئیگا جێلا بندی کرت.
آییئے پادان کپت و مِنَّت و زاری کرت و گوَشتی: ’منا مۆه بدئے، تئیی سجّهێن وامانَ دئیان.‘
اے دگه گُلام چه اے سرگوَستئے گِندگا باز دلرنج بوتنت و سجّهێن هال و هبرِش په وتی هُدابُندا سر کرت.
