7 بله ایسّا دێما آتک، دستی پِر کرتنت و گوَشتی: ”پاد آێت، متُرسێت!“
پدا دستێا منا دست جت، چستی کرت و منا لرزۆکێن دست و کۆنڈانی سرا اۆشتارێنتی.
هما که انسانێئے ڈئولا اَت، منا پدا دستی جت و زۆرمندی کرت.
هما وهدا که آ گۆن من هبرا اَت من دێم په چێر وَپت و سکّ واب کپتان. آییا منا دست پِر کرت و اۆشتارێنت.
وهدے من اَنگت دْوا کنگا اَتان، جِبراییل، هما کَس که من وتی پێسریگێن شُبێنئے تها دیستگ‌اَت، بێگاها، کُربانیگ کنگئے وهدا بال کنان تێزیا منی کِرّا آتک.
بله ایسّایا هما دمانا گۆن آیان گوَشت: ”متُرسێت، اے من آن.“
وهدے مریدان اے تئوار اِشکت، سکّ تُرستِش و دێم په چێر کپتنت.
وهدے آیان چمّ پَچ کرتنت و چارت، اَبێد چه ایسّایا دگه هچکَسِش ندیست.
جنێنان، چه تُرسا وتی سر جَهل کرت، بله آ دوێنان گوَشت: ”شما چێا آ زندگێنا، مُردگانی نیاما شۆهازَ کنێت؟
نون پاد آ و شهرا برئو. همۆدا گوَشنت ترا چِه کار کنگی اِنت.“
من که دیست، پوره مُردگے بوتان و آییئے پادانی دێما کپتان. وتی راستێن دستی منی سرا اێر کرت و گوَشتی: ”متُرس، من ائولی و آهری آن.
