12 گڑا مرید سرپد بوتنت که آییا نگوَشتگ چه آرتێن هُمیرا پهرێز بکننت، چه پَریسی و سَدوکیانی تالیما وتا دور بدارنت.
گڑا چۆن سَرکِچَ نئوَرێت که من گۆن شما نانانی بارئوا هبر نکرتگ؟ چه پَریسی و سَدوکیانی هُمیرا پهرێز کنێت.“
وهدے یَهیایا دیست که پَریسی و سَدوکی رُمبئے بازێن مردم پاکشۆدی گِرَگا آییئے کِرّا آیگا اَنت، گۆن آیان گوَشتی: ”او سْیَه‌مارزادگان! کئیا شمارا ڈاه داتگ که چه هُدائے آیۆکێن کَهر و گَزبا رَکّتَ کنێت؟!
پمێشکا شمارا گوَشان، اگن شمئے پهرێزکاری و شَرکِردی چه پَریسی و شَریَتئے زانۆگرانی کِردا گێشتر مبیت، هچبر آسمانی بادشاهیئے دروازگا پُترت نکنێت.
سَدوکیانی باور اِش اِنت که مُردگ پدا زندگَ نبنت و نه پرێشتگ هست و نه روه، بله پَریسی اے سجّهێنانَ مَنّنت.
