28 پِتْرُسا گوَشت: ”او هُداوند! اگن اے تئو ائے، گڑا بِلّ که من هم آپئے سرا تئیی کِرّا کایان.“
بله ایسّایا هما دمانا گۆن آیان گوَشت: ”متُرسێت، اے من آن.“
ایسّایا گوَشت: ”بیا!“ گڑا پِتْرُس چه بۆجیگا گوَرما اێر آتک و آپئے سرا ایسّائے نێمگا رئوگا لگّت.
گڑا پِتْرُسا گوَشت: ”ما وتی هر چیزّ یله داتگ و تئیی رَندگیریا کنگا اێن، بارێن مارا چے رَسیت؟“
پِتْرُسا په دلجمی گوَشت: ”اگن گۆن تئو منی سر هم برئوت، چه تئیی پَجّاه آرگا هچبرَ نبجّان.“ اے دگه سجّهێن مریدان هم اَنچُش گوَشت.
شَمون‌پِتْرُسا پَسّئو دات: ”او هُداوند! کئیی کِرّا برئوێن؟ اَبدمانێن زِندئے گال و هبر تئیی کِرّا اَنت و
گۆن هما رهمتا که منا بَکشگ بوتگ شما سجّهێنانَ گوَشان، همینچک که هستێت وتا بُرزتر مزانێت. وتی بارئوا په شَرّی و راستی شئور ببُرّێت و وتا برابر گۆن همینچک باورا کِساس بکنێت که هُدایا په شما گیشّێنتگ.
بله گۆن باوَرمندیا بلۆٹیت و هچّ شکّے دلا مئیاریت، چێا که دودلێن مردم زِرئے چئول و مئوجانی ڈئولا اِنت که گۆن گواتا هر نێمگا لێٹَ وارت.
