49 آهِرتئے رۆچا هم اَنچُشَ بیت. پرێشتگَ کاینت و بدکاران چه نێک و پهرێزکارێن مردمانَ گیشّێننت و جتا کننت.
هما دژمن که تُهمی ڈگارا رێتکنت، شئیتان اِنت، کِشارئے رۆنئے وهد، آهِرتئے رۆچ اِنت و کِشارئے رُنۆک، پرێشتگ اَنت.
اَنچُش که زَهریچک مُچّ کنگ و آسا سۆچگَ بنت، آهِرتئے رۆچا هم همے ڈئولا بیت.
وهدے دام چه ماهیگا پُرَّ بیت، چه گوَرما ڈنّ دریَ کننت و ماهیگان درَ چننت، شَرّێن ماهیگانَ زورنت و سَپْتانی تها کننت و اے دگه هرابێنان دئورَ دئینت.
گۆن کَرنائے بُرزێن تئوارا وتی پرێشتگان راهَ دنت که آییئے گچێن کرتگێن مردمان، چه دنیائے چارێن کُنڈان، بزان چه زمینئے هَند و دَمگان تان آسمانئے گُڈّی مرز و سیمسران، مُچّ و یکجاه بکننت.
