9 وتی لانکبندانی تها سُهر و نُگره و رۆد مان مکنێت.
نادْراهان دْراه، مُردگان زندگ، گَرّیان پاک و سَلّه بکنێت و چه مردمان جِنّان در بکنێت. شمارا مُپتا رَستگ، مُپتا هم بدئیێت.
دوازدهێن کاسِدی لۆٹتنت و دو دوا رئوان کرتنت، جِنّ و پلیتێن روهانی در کنگئے واک و اِهتیاری هم داتنت و
رَندا چه آیان جُستی کرت: ”بارێن، هما وهدا که من شمارا بے زَرتورَگ و پێلک، بے چئوَٹ و سواسا دێم دات، شما په چیزّے وازمند و مُهتاج بوتێت؟“ آیان پَسّئو دات: ”نه، په هچّ چیزّا.“
