24 نه شاگرد چه وتی استادا مسترَ بیت و نه گُلام چه وتی هُدابندا.
شاگردا همینچُک بَسّ اِنت که وتی استادئے پئیما ببیت و گُلام وتی هُدابُندئے پئیما. وهدے لۆگئے هُدابُندِش بِلزَبول گوَشتگ، گڑا لۆگئے اے دگه مردمان اَلّم بدترێن نام پِرَ بندنت.
شاگرد چه وتی استادا زانتکارترَ نبیت، بله هما که رُست و رُدۆمَ گیپت و چه تالیما سررێچَ بیت، وتی استادئے ڈئولا بوتَ کنت.
شمارا راستێنَ گوَشان، هچّ گُلام چه وتی واجها و هچّ کاسِد چه وتی دێم دئیۆکا مستر نه‌اِنت.
چه اے هبرا بێهئیال مبێت که من گۆن شما گوَشتگ: ’گُلام چه واجها مسترَ نبیت.‘ اگن آیان منا آزار داتگ، شمارا هم آزارَ دئینت. اگن منی هبرِش زرتگ، شمئے هبرا هم زورنت.
