4 وهدے لۆگێا رئوێت، تان شهرئے یله دئیگا هما لۆگا بمانێت.
وهدے شهر یا مێتگێا رئوێت، گڑا اَنچێن مردمے شۆهاز بکنێت که شمئے مهمان کنگئے لاهک ببیت و تان رُکستَ نبێت هماییئے کِرّا بدارێت.
هرکَسێئے لۆگا که رئوێت، تان شمئے کار هلاسَ نبیت، هما لۆگا بدارێت.
گوَشتی: ”راها، گۆن وت هچّ چیزّ مبرێت، نه اَسا و دَزلَٹّے، نه لۆت و تورگے، نه نان و تۆشگ، نه زَرّ و نه گێشێن جامگ.
اگن یکّ شهرێئے مردم شمارا وشّاتکَ نکننت، گڑا در آیگئے وهدا، وتی پادانی دَنزان همۆدا بچَنڈێت و بتکێنێت تان آیانی هِلاپا شاهدی ببیت که شما هُدائے کُلئو په آیان رَسێنتگ.“
لیدیَها گۆن وتی لۆگئے سجّهێن مردمان پاکشۆدی کرت. پاکشۆدیا رَند، آییا دَزبندی کرت و گوَشت: ”اگن شما منا هُداوندێن ایسّائے هَکّێن مَنّۆگرے زانێت، گڑا بیاێت منی لۆگا بدارێت.“ لیدیَها گۆن وتی بازێن گوَشگا مارا مَنّێنت.
