9 ایسّائے مریدان، چه آییا اے مِسالئے مانا جُست کرت.
نون مرید آییئے کِرّا آتکنت و جُستِش کرت: ”چیا تئو گۆن مردمان په دَروَر و مِسال هبرَ کنئے؟“
نون تُهم چَنڈگئے مِسالئے مکسد و مانایا گۆش بدارێت.
رَندا ایسّایا مردم اِشتنت و لۆگا شت، اۆدا مرید آییئے گوَرا آتکنت و گوَشتِش: ”مارا ڈگارئے بَرّی کاه و زَهریچکئے مِسالئے مانایا سرپد کن.“
پِتْرُسا گوَشت: ”اے مِسالئے مانایا مارا سرپد کن.“
وهدے مردم شتنت و ایسّا تهنا مَنت، گڑا دوازدهێن مرید و اے دگه همراهان، چه آییا اے مِسالانی مانا جُست کرت.
بے دَروَر و مِسالان هچّ هبریَ نکرت، بله وهدے گۆن وتی مریدان تهنا بوت، گڑا سجّهێن مِسالی په آیان مانا کرتنت.
چه اِد و رند شمارا گُلام و بندهَ نگوَشان، چێا که گُلامَ نزانت واجه چے کنت. من شمارا وتی دۆست گوَشتگ چێا که هرچے که من چه پتا اِشکتگ، شمارا گوَشتگُن.
