32 همۆدا، جُمپێئے سرا، هوکّانی مزنێن رمگے چَرگا اَت، جِنّان گۆن ایسّایا دَزبندی کرت: ”مارا بِلّ که اے هوکّانی جسما پُترێن.“ ایسّایا اجازت داتنت.
هُدایا یک هبرے گوَشتگ و من دو اِشکتگ که زۆر و کدرت هُدائیگ اِنت و
پاک و پَلگارێن چیزّان کُچکّان مدئیێت و وتی مروارِدان هوکّانی دێما مپرّێنێت. چۆ مبیت که آیان لگتمال بکننت و پِر بترّنت و شمئے جندا دِرّ و دْراش بکننت.
جِنّان گۆن ایسّایا دَزبندی کرت که آیان، جُهلێن تَهتَرونئے چاتا دئور دئیگئے هُکما مدنت.
جِنّان آ مرد یله دات و هوکّانی جسما پُترتنت و اَناگت، هوکّانی رمگ چه جُمپا جَهلگا اێر کپانا گوَرما بُکِّت.
ایسّایا پَسّئو دات: ”اگن هُدایا ترا اے اِهتیار مداتێن، منی سرا ترا هچّ واک و اِهتیارے نێست‌اَت. پمێشکا هما که منا تئیی دستا داتی گێشتر مئیاربار اِنت.“
او دُردانگێن چُکّان! شما چه هُدایا اێت و آیانی سرا بالادست بوتگێت، چێا که آ که شمئے دلا اِنت چه آییا مستر اِنت که دنیایا اِنت.
وهدے هزارێن سال سَرجمَ بنت، شئیتان چه وتی بندیجاها آزات کنگَ بیت و
