23 وهدے بۆجیگ رئوگا اَت، ایسّا واب کپت. اَناگت سیه‌گواتێا سر کرت و توپّان بوت و بۆجیگ چه آپا پُرّ بئیگی اَت. آیانی زِند، هَتَرئے تها اَت.
او گِرۆک و ترۆنگل، برپ و جمبران، او توپانێن گواتان که هماییئے هُکما برجاهَ دارێت،
او هُداوند! آگاه بئے. په چے واب ائے؟ جاه جن و مارا تان اَبد یله مکن.
یکّ رَندے ایسّا گِنیسارِتئے مَزَن‌گوَرمئے لَمبا اۆشتاتگ‌اَت و مردم هُدائے هبرانی گۆش دارگا، یکدومیا تێلانک دئیان، آییئے چپّ و چاگردا مُچّ اَتنت.
یکّ رۆچے، ایسّایا گۆن مریدان گوَشت: ”بیاێت گوَرمئے دومی نێمگا رئوێن.“ بۆجیگا سوار بوتنت و راه گپتنت.
ما بۆجیگێا سوار بوت و راه کپتێن که آ چه اَدْرامیتینئے بَندِنا آتکگ‌اَت و آسیائے دَمگئے اے دگه بَندِنان رئوگی اَت. تِسالونیکیئے شهرئے اَریسْتَرکاس نامێن مَکْدونیے هم، اے بۆجیگا گۆن اَت.
