20 ایسّااِش هال دات که ”تئیی مات و برات په تئیی گِندگا ڈنّا اۆشتاتگ‌اَنت.“
اے هما دارتراش نه‌اِنت که مَریمئے بَچّ و آکوب، یوشا، یَهودا و شَمونئے برات اِنت؟ آییئے گهار هم همِدا مئے شهرا جَهمنند نه‌اَنت؟“ گڑا آیان بد آتک و ایسّااِش نمَنِّت.
همے وهدا ایسّائے مات و برات آییئے گِندگا آتکنت، بله چه مردمانی بازێن مُچّیا آییئے نزّیکّا آتکِش نکرت.
ایسّایا درّاێنت: ”منی مات و برات هما اَنت که هُدائے هبران گۆشَ دارنت و آیانی سرا کارَ کننت.“
گۆن آیان ایسّائے برات، آییئے مات مَریم و دگه لهتێن جنێن هم گۆن اَت. آ سجّهێن همدل و همسِتک و هر وهدا گۆن زِگر و دْوایا دلگۆش و دَزگٹّ اَتنت.
من اۆدا آ دگه کاسد ندیستنت، من بسّ هُداوندئے برات آکوب دیست.
