11 دێر نگوَست، ایسّا گۆن وتی مرید و دگه بازێن مردمانی همراهیا، نایین نامێن شهرێا شت.
وهدے پئوجی اَپسرے کاسِد پِر ترّت و لۆگا آتکنت، دیستِش که هِزمتکار وشّ و دْراه اِنت.
وهدے شهرئے دروازگئے نزّیکّا رَست، دیستی مردم یکّ مُردگے چه شهرا ڈنّ برگا اَنت که آ وتی جنۆزامێن ماتئے یکّێن چُکّ اَت. شهرئے بازێن مردم هم، گۆن آ جنۆزاما گۆن اَتنت.
اے کار همِش اَت که هُدایا گۆن وتی پاکێن روه و زۆرا، ایسّا ناسِریئے سرا رۆگن پِر مُشت. اے ڈئولا آ، هر جاه که شت، گۆن وتی نێکێن کاران، آ سجّهێن مردم که شئیتانئے بندیگ اَتنت دْراهیَ کرتنت، چێا که هُدا گۆن آییا گۆن اَت.
