1 یکّ بَرے شَبَّتئے رۆچا، ایسّا چه گندمی کِشاران گوَزگا اَت. آییئے مرید گندمی هۆشگان سِندگ و گۆن وتی دستان مُشگ و ورگا اَتنت.
هپت رۆچا بێهُمیرێن نگن بوَرێت. هرچے هُمیر که شمئے لۆگان هست، ائولی رۆچا دئورِش بدئیێت. چێا که هرکَسا که ائولی رۆچا بگر تان هپتمی رۆچا هُمیری چیزّے وارت، آ مردم چه اِسراییلئے کئوما سِندَگَ بیت.
کَسے که کوَهنێن شرابئے ورگا هێلدار اِنت، نۆکێن شرابَ نئوارت. په آییئے دلا کوَهنێن شراب تامدارتر اِنت.“
دگه شَبَّتئے رۆچے، ایسّا کَنیسَها شت و مردمانی تالیم دئیگا گلاێش بوت. همۆدا، یکّ مردے اَت که راستێن دستی هُشک و مُنڈ اَت.
