44 نێمرۆچئے وهد اَت. اَناگت سجّهێن مُلک تهار بوت و اے تهارۆکی تان بێگاها مَنت.
آییا تهاری رئوان دات و زمین تهار کرت، آییئے هبرئے ناپرمانی‌اِش نکرتگ‌اَت.
نێمرۆچا بگر تان بێگاهئے سئیا، سجّهێن مُلک اَناگت تهار بوت.
کبرانی دپ پَچ بوت و بازێن پاک و پهرێزکارێن مردم که مُرتگ‌اَتنت، پدا زندگ بوتنت.
هما پئوجی اَپسر که ایسّائے دێم په دێما اۆشتاتگ‌اَت، وهدے دیستی که آییا چۆن ساه دات، گڑا گوَشتی: ”بێشکّ اے مرد هُدائے چُکّ اَت.“
سَرگوَزئے ائییدئے تئیاریئے رۆچا، نێمرۆچئے وهدا، پیلاتوسا گۆن یَهودیان گوَشت: ”بچارێت، اِش اِنت شمئے بادشاه!“
چه هُداوندئے پُرشئوکتێن رۆچئے رسگا پێسر، رۆچ تهاردێم و ماه هۆنچَکَ بیت.
