29 یکّ اَنچێن وهدے کئیت که گوَشنت: ’بَهتاور اَنت آ جنێن که سَنٹ و بێرَند اَنت، هما جنێن که چُکِّش نبوتگ و چه وتی سێنَگان چُکِّش نمێچێنتگ.‘
آ رۆچان، اَپسۆز په لاپ‌پُرّ و چُک‌ماتێن جنێنان.
همے وهدا که ایسّا اے هبران کنگا اَت چه مردمانی نیاما یکّ جنێنێا گْوانک جت: ”بَهتاور هما مات اِنت که چه آییئے لاپا تئو پێدا بوتگئے و ترا شیری مێچێنتگ.“
ایسّایا چَکّ تَرّێنت، آیانی نێمگا چارت و گوَشتی: ”او اورشَلیمئے جنکّان! په من مگرێوێت، په وت و وتی چُکّان بگرێوێت.
