13 آ شتنت. اۆدا، آیان هر چیزّ هما پئیما دیست که ایسّایا گوَشتگ‌اَت. سَرگوَزئے شامِش همۆدا تئیار کرت.
مرید شتنت و هما ڈئولا که ایسّایا گوَشتگ‌اَت، هما پئیما دیستِش.
زمین و آسمان گارَ بنت، بله منی هبر هچبر گار و زیانَ نبنت.
آ مرد، شمارا وتی لۆگئے سَربُرا، پْراهێن بان و دیوانجاهے پێشَ داریت که اۆدا هر چیزّ هست، شامئے تئیاریا همۆدا بکنێت.“
هما ساهت که رَست، ایسّا گۆن مریدان پَرزۆنَگئے سرا نِشت.
ایسّایا پَسّئو دات: ”من ترا نگوَشت که اگن ترا ایمان ببیت، هُدائے شان و شئوکتا گندئے؟“
ماتا گۆن کارندهان گوَشت: ”هرچے که شمارا گوَشیت، هما کارا بکنێت.“
