22 چێا که آ وهد سِزائے وهدَ بیت و سجّهێن نبشتانکانی هبر پوره و سَرجمَ بنت.
اے سجّهێن کار پمێشکا چُش بوتنت تان هُداوندئے هما هبر راست و پَدّر ببنت که آییا چه نبیئے زبانا گوَشتگ‌اَنت:
بله تئو گۆن وتی ناپشۆمان و سِنگێن دلا، په کَهر و گَزبئے رۆچا په وت کَهر و گَزب اَمبارَ کنئے، هما رۆچا که هُدائے آدلێن دادرسی زاهرَ بیت.
گڑا همے پئیما هُداوندَ زانت که وتی پهرێزکارێن مردمان چۆن چه چَکّاسان برَکّێنیت و بدکاران سِزا بدنت تان هما وهدا که دادرسیئے رۆچ برسیت.
چه هما هُکم و هبرا هم سجّهێن آسمان و اے زمین، په آسا گچێن کنگ بوتگ و تان دادرسیئے رۆچ و ناباورێن مردمانی تباهی و زئوال بئیگا دارگ بوتگ‌اَنت.
