38 آ مُردگانی هُدا نه‌اِنت، زندگێنانی هُدا اِنت، چێا که آییئے گوَرا، سجّهێن زندگ اَنت.“
من آن، اِبراهێمئے هُدا، اِساکئے هُدا و آکوبئے هُدا؟ بزان آ، مُردگانی هُدا نه‌اِنت، زندگێنانی هُدا اِنت.“
بزان آ، مُردگانی هُدا نه‌اِنت، زندگێنانی هُدا اِنت. شما باز رَد وارتگ.“
چه شَریَتئے زانۆگران لهتێنا گوَشت: ”او استاد، تئو شَرّ گوَشت.“
کمّێن وهدێا رَند، جهان دگه رندے منا نگندیت، بله شما منا گندێت. من زندگ آن، پمێشکا شما هم زندگَ مانێت.
اَنچۆ که نمیرانێن پتا منا رئوان دات و من آییئے برکتا زندگ آن، همے پئیما هرکَس که منی جسم و جانا بوارت، منی برکتا زندگَ مانیت.
رندا پرێشتگا منا زِنداپئے کئور پێش داشت که چۆ بلۆرا ساپ اَت. چه هُدا و گوَرانڈئے تَهتا در آیگا اِنت و
