19 بله مَریما اے سجّهێن هبر، وتی دلا داشتنت و اِشانی سرا باز پِگر و هئیالیَ کرت.
برات گۆن ایسُّپا هَسَدّیگ اَتنت، بله پتئے هئیال مُدام گۆن ایسُّپئے واب و هبران اَت.
من تئیی هبر وتی دلا اَمبار کرتگ‌اَنت که تئیی هلاپا گناه مکنان.
هبر همِدا هلاس بوت. منِ دانیال چه وتی هئیالان سکّ پرێشان بوتان و منی دێم زرد ترِّت. بله من اے گپّ گۆن وت داشت.“
هرکَسا که اے هال اِشکت وتی دل و هئیالا چُش گوَشتی: ”بارێن، اے چُکّ چۆنێن مردمے بیت؟“ چێا که هُداوندئے دست گۆن آییا گۆن اَت.
آ مردمان که شپانکانی هبر اِشکت، هئیران و هَبَکّه منتنت.
ایسّا گۆن آیان پدا ناسِرَها شت و آیانی سجّهێن هبری گپت و مَنِّتنت. آییئے ماتا اے سجّهێن هبر، وتی دلا داشتنت.
