2 گوَشتی: ”شهرێا، یکّ کازیے هست‌اَت که آییا نه چه هُدایا تُرست و نه مردمانی پرواهیَ کرت.
هما شهرا، جنۆزامے هم هست‌اَت که هروهد کازیئے کِرّا آتک و مِنّتوار اَت که آییئے هَکّا چه دئینکارا بگیپت.
تان لهتێن وهدا، کازیا جنۆزامئے پریاتئے نێمگا هچّ دلگۆشَ نکرت، بله رَندا دلا هئیالی کرت که ’راست اِنت، منا نه هُدائے تُرس اِنت و نه مردمانی پرواه.
نون باگئے هُدابندا وتی دلا پِگر کرت که ’چۆن بکنان؟‘ اے رندا، وتی دۆستێن چُکّا راهَ دئیان، بلکێن آییئے روا بدارنت.
