4 ”چه شما اگن کَسێا سَد مێش ببیت و چه آیان یکّے گار ببیت، گڑا نئود و نُهێن مێشان چَراگاها یلهَ ندنت و هما گارێن مێشئے شۆهازا نرئوت تان آییا در بگێجیت؟
چۆ گارێن پسێا دَرپَدَر بوتگان. وتی هزمتکارا شۆهاز کن که من تئیی هُکم نشَمُشتگ‌اَنت.
گۆن آیان گوَشتی: ”اگن چه شما کَسێا مێشے هست و شَبَّتئے رۆچا چاتێا بکپیت، هما دمانا مێشا چه چاتا درَ نکنت؟
هُداوندێن ایسّایا آییئے پَسّئوا درّاێنت: ”او شَتَلکارێن ریاکاران! چه شما هچکَس شَبَّتئے رۆچا وتی هر و گۆکان چه وتی بَنجاهانَ نبۆجیت و ڈنّا په آپ دئیگا نبارت؟
گڑا ایسّایا په آیان اے مِسال آورت و گوَشتی:
هئو! انسانئے چُکّ په گُنهکار و گارێنانی شۆهاز و رَکّێنگا آتکگ.“
پمێشکا تئو، هرکَس که ببئے، وهدے دگران مئیاریگَ کنئے، ترا هم اُزرے نێست. چێا که گۆن دگرێئے مئیاریگ کنگا، وتا مئیاریگَ کنئے. پرچا که تئو وَت هما کارانَ کنئے.
مێشانی پئیما گار و سرگردان اتێت، بله نون هماییئے کِرّا پِر ترّتگێت که شمئے اَرواهانی شپانک و سَمبالۆک اِنت.
