7 وهدے ایسّایا دیست که مهمان، چِه پئیما دیوانجاهے شرترێن جاگهان گچێن کنگا اَنت، گڑا اے مِسالی دات و گوَشتی:
ایسّایا په مردمان سجّهێن هبر، مِسال و دَروَرانی تها گوَشتنت، بے دَروَر و مِسالان هچّ هبریَ نکرت،
مهمانیان، ائولی رِدئے نندگِش دۆست اِنت و کَنیسَهانی شرترێن جاهان گچێنَ کننت.
او پَریسیان! بَژن و اَپسۆز په شما که کَنیسَهانی ائولی رِد و سْرَپئے نندگ و بازاران مردمانی وشّاتک و دْرَهباتان دۆستَ دارێت.
”چه شَریَتئے زانۆگران هُژّار بێت، که آیان دْراجێن جامگ و کباه گوَرا کنگ دۆستَ بیت و بازارانی تَرّ و گردا چه مردمان وشّاتک و دْرَهباتَ لۆٹنت. کَنیسَهانی شرترێن جاهان گچێنَ کننت و مهمانیان، ائولی رِدئے نندگِش پسند اِنت.
هچّ کارے په وتواهی و وتپسُندی مکنێت. په بێکِبری و دربێشی دگران چه وت بُرزتر سرپد ببێت.
چیزّے په کِلیسایا نبشتگُن، بله دیوتْریپیس که مستریئے لۆٹۆک اِنت، مئے اِهتیارا نمَنّیت.
