5 هر لۆگێا که رئوێت ائولا بگوَشێت: ’اے لۆگئے مردم دْراه و اێمِن باتنت‘.
وتی سات و سپرا گۆن وت، نه زَرتورَگ و لۆت و پێلک بزورێت و نه چئوَٹ و سواس. راها، گۆن کَسێا گێشێن تئیارجۆڑی مکنێت.
چه آ لۆگئے مردمان، اگن کَسے سُهل و اێمنیئے لۆٹۆک اِنت، شمئے اے اێمنیئے واهگ په آییا رسیت و اگن آ نکرزیت، شمئے اے واهگ پدا په شما پِرَ ترّیت.
ایسّایا گۆن آییا گوَشت: ”مرۆچی اے لۆگا، پهِلّی و رَکّگ سر بوتگ، چێا که اے مرد هم چه اِبراهێمئے نَسل و پَدرێچا اِنت.
شما زانێت که هُدایا په بنی اِسراییلیان وتی کُلئو راه دات و چه ایسّا مَسیهئے راها، که سجّهێنانی هُداوند اِنت، سُهل و اێمِنیئے مِستاگ دات.
