30 آییئے پَسّئوا، ایسّایا چُش گوَشت: ”یَهودی مردے چه اورشَلیما دێم په اَریهائے شهرا رئوگا اَت. راها، دُزّان گپت و آییئے مال و مَڈّی پُلِت و آییئے گوَرئے پُچّ و پۆشاک کَشِّتنت، آییئے جند جت، لَٹّ و کُٹّ و نێمزَدگ کرت و راهئے سرا دئور دات و شتنت.
هما مردمانی پئیما هساب آرگَ بان که جُهلێن کَنڈا کپتگ‌اَنت، انچێن مردمێئے پئیما که نزۆر و ناتوان اِنت.
بے گَت و گُمانا، چه همے راها یکّ دینی پێشواے گوَزگا اَت، وهدے اے مردی دیست، وتی راهی تاب دات و گوَست.
پدا ایسّایا وتی دوازدهێن کاسِد یکّ کِرّے برتنت و گوَشتی: ”نون ما اورشَلیما رئوگا اێن، هر چیزّے که نبیان انسانئے چُکّئے بارئوا نبشتگ، آ سجّهێن اۆدا سَرجمَ بنت.
چه اے هبران و رَند، ایسّا پێسر و پێشگام دێم په اورشَلیما رئوگا اَت.
