24 من شمارا گوَشان، بازێن پئیگمبر و بادشاهانی واهگ و مُراد همے بوتگ که هرچے شما گِندگا اێت آیان هم بدیستێن، بله ندیستِش و هرچے شما اِشکنگا اێت آیان هم بِشکُتێن بله نه‌اِشکتِش.“
بله شمئے چمّ بَهتاور اَنت که گِندنت و شمئے گۆشَ اِشکننت.
پدا ایسّایا په اِهوت و هَلوتا دێم گۆن مریدان کرت و گوَشتی: ”بَهتاور اَنت هما چمّ که هرچے شما دیستگ آ هم بگندنت.
چه شَریَتئے کازیان یکّے، ایسّائے کِرّا آتک و په آییئے چَکّاسا جُستی کرت: ”او استاد! من چۆن بکنان که نمیرانێن زِندئے واهند ببان؟“
شمئے پت اِبراهێم، په همے اُمێتا شادان اَت که منی رۆچا گندیت. آییا دیست و گَل بوت.“
