71 آییا، چه مئے سجّهێن دژمن و بدواهان که چه ما نپْرتَ کننت، مارا رَکّێنتگ،
چه بَدواهانی دستا رَکّێنت و چه دژمنانی دستا مۆکِتنتی.
او هُداوند، مئے هُدا! مارا بِرَکّێن، مارا چه درکئومانی نیاما چِن و یکجاه کن که تئیی پاکێن نامئے شُگرا بگرێن و په تئیی ستایا پَهر بکنێن.
”هُداوند، اِسراییلئے هُدایا سَتا و سَنا بات، چێا که په وتی کئومئے مَدَت کنگا آتکگ و کئومی رَکّێنتگ.
که مارا چه دژمنانی دستا برَکّێنیت، تانکه بے تُرس و بیمّا په آییا هِزمت بکنێن و
آ که گناهَ کنت شئیتانئے چُکّ اِنت پرچا که شئیتان چه بُنگێجا گناه کنان اِنت. هُدائے چُکّ پمێشکا پَدَّر بوت که شئیتانئے کاران بپرۆشیت و زئوال بکنت.
