26-27 ششمی ماها، هُدایا وتی پرێشتگ جِبراییل، جَلیلئے دَمگئے شهر ناسِرَها، مَریم نامێن نِشتگێن جنکّێئے کِرّا راه دات که آییئے سانگ گۆن ایسُّپ نامێن مردێا بوتگ‌اَت. ایسُّپ، چه داوودئے نَسل و پَدرێچا اَت.
من چه اولایئے کئورئے نیاما انسانی تئوارے اِشکت، گْوانکی جَت و گوَشتی: ”او جِبراییل! اے مردا شُبێنئے مانایا سرپد کن.“
وهدے من اَنگت دْوا کنگا اَتان، جِبراییل، هما کَس که من وتی پێسریگێن شُبێنئے تها دیستگ‌اَت، بێگاها، کُربانیگ کنگئے وهدا بال کنان تێزیا منی کِرّا آتک.
اۆدا، ناسِرَهئے شهرا جَهمنند بوت تان اے پئیما نبیانی هبر راست و پَدّر ببیت که آ ناسِری گوَشگَ بیت.
پرێشتگا پَسّئو دات: ”من جِبراییل آن و هُدائے بارگاها اۆشتۆک آن. انّون رئوان دئیگ بوتگان، گۆن تئو هبر بکنان و ترا اے مِستاگا بدئیان.
وهدے ایسّائے پت و ماتا هُداوندئے شَریَتئے سجّهێن راه و رَهبند پوره کرتنت، گڑا پِر ترّت و جَلیلا، وتی شهر ناسِرَها آتکنت.
ایسُّپ هم چه جَلیلئے شهر ناسِرَها در کپت و یَهودیَهئے شهر بئیت‌لَهِما شت. بئیت‌لَهِم، هما شهر اِنت که بازێن وهدے پێسرا اۆدا داوود بادشاه پێدا بوتگ‌اَت. ایسُّپ، بێها چه داوودئے پَدرێچا اَت، پمێشکا په وتی نامئے نبشته کناێنگا اۆدا شت.
دگه لهتێنا گوَشت: ”اے مَسیه اِنت.“ بازێنێا چُش هم گوَشت: ”مَسیه چه جَلیلا کئیت؟
