19 اے، دنیایی مردم اَنت، چه هُدائے روها زِبهر اَنت و جتایی دئورَ دئینت.
بله شما گُنهکارێن سَرِشتئے دستا نهاێت، روهئے دستا اێت، پرچا که هُدائے روه شمئے دلا نِشتگ. اگن کَسێا مَسیهئے روه گۆن مبیت، آ مَسیهئے نهاِنت،
اے ڈئولێن ”هِکمت“ چه بُرزا اێرَ نئیئیت، زمینی، نَپْسانی و شئیتانی اِنت.
