8 شما اے ائییدا برئوێت، من اے ائییدا نئیایان، چێا که منی وهد اَنگت نرَستگ.“
آییا پَسّئو دات: ”شهرا برئوێت و پِلان مردما بگوَشێت که ’استاد گوَشیت، منی وهد نزّیکّ اِنت، منی دلَ لۆٹیت گۆن وتی مریدان سَرگوَزئے شاما تئیی لۆگا بوَران.‘“
گوَشتی: ”او بانُک! منا و ترا گۆن اِشیا چِه کار؟ منی وهد اَنگت نئیاتکگ.“
همے وهدا آیان لۆٹت که ایسّایا دَزگیر بکننت، بله هچکَسا آییئے نێمگا دست نشَهارت، پرچا که آییئے وهد اَنگت نرَستگ‌اَت.
ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”منی وهد اَنگت نئیاتکگ، بله په شما هر وهد شَرّ اِنت.
ایسّایا اے هبر گۆن آیان گوَشت و جَلیلئے دَمگا داشتی.
ایسّایا اے هبر هما وهدا کرتنت که مزنێن پرستشگاها، هئیراتی زرّانی پێتیئے نزّیکّا تالیم دئیگا اَت. کَسّا په آییئے دَزگیر کنگا دست نشَهارت، چێا که اَنگت آییئے وهد نرَستگ‌اَت.
چه اے هبرانی اِشکُنگا، بازێنێا ایسّائے سرا ایمان آورت.
