40 گۆن اے هبرانی اِشکنگا، لهتێن مردم گوَشگا لگّت: ”په راستی اے مرد هما واده داتگێن نبی اِنت.“
مُچّیئے مردمان پَسّئو دات: ”اے هما نبی اِنت، ایسّا که جَلیلئے شهر ناسِرَهئے نندۆکے.“
آیان جُست کرت: ”تئو اِلیاس ائے؟“ گوَشتی: ”نه.“ گوَشتِش: ”گڑا تئو هما واده داتگێن نبی ائے؟“ گوَشتی: ”نه.“
جنێنا درّاێنت: ”او واجه! من چۆ گندان که تئو نبیے ائے.
مردمان که ایسّائے اے مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانی دیست، گوَشتِش: ”په راستی، اے هما واده داتگێن نبی اِنت که جهانا آیگی اَت.“
آییئے بارئوا مردمانی نیاما بازێن گپّے چێرُکایی ترّگا اَت. لهتێن گوَشگا اَت: ”آ شَرّێن مردے.“ دگه لهتێن گوَشگا اَت: ”مردمان گُمراهَ کنت.“
وهدے پولُسا اے هبر گوَشت، یَهودی پاد آتک و شتنت و وت‌مان‌وتا په تْرندی دَپجاکِش کرت.
