65 گڑا گوَشتی: ”پمێشکا من گوَشت که کَسّ منی کِرّا آتکَ نکنت، تان وهدے که منی پت آییا ایمان مبَکشیت.“
آیانی پَسّئوا گوَشتی: ”هُدایا اے زانت شمارا داتگ که آسمانی بادشاهیئے رازان سرپد ببێت، بله آ دگه مردمانا نداتگی.
منا دگه پَس هم هست که چه اے رمگا نه‌اَنت. باید اِنت آیان هم بیاران. آ منی تئوارا دلگۆشَ کننت. نون رمَگ یکّے بیت و شپانک یَکّے بیت.
یَهیایا آیانی پَسّئوا گوَشت: ”تانکه هُدا مدنت، انسانا هِچَّ نرسیت.
آ سجّهێنان که پت منا دنت، آ منی کِرّا کاینت. هرکَس که منی کِرّا کئیت، من آییا هِچبر چه وت دورَ نکنان.
نون اے شَرَپ شمارا چه مَسیهئے نێمگا رَستگ که شما مسیهئے سرا نه تهنا باورمند ببێت، په آییا سکّی و سۆری هم بِسگّێت،
هئو، مئے هُداوندئے رهمتان منی سرا بێکساس گوَرت. منا چه هما ایمان و مِهرا سَررێچی کرت که چه ایسّا مَسیهئے نێمَگا رسنت.
وتی هلاپێن مردمان په نرمی راستێن راها سۆج بدنت، بلکێن هدا آیان مۆه بدنت که تئوبه بکننت و راستیئے زانتا سر ببنت،
